Ny Tononkalo (Ny Hafatra RANDRIANTIANA)

Ny Tononkalo

Ny tononkalo, any rehetra any,
Manerana izao tontolo izao izy.
Lalina sy midadasika tsy hay refesina,
Mahafaly sy manome valiny,
Fa koa sarotra azo, misitery.

Miafina ao anatin’ny teny mora,
Ao amin’ny fijery sy fihetsika zaraina.
Ao izy rehefa misy aingam-panahy mifoha,
Ao anaty nofy tsotra fa mamy,
Ao am-pon’ny tsirairay mamiratra any.

Milaza ny hafa fa voafetra anaty andalana,
Kanefa diso izany, izy dia tsy voafehy.
Mitondra ny fianakavin’ny tontolo sy lanitra,
Mitoetra hatramin’ny lasa fahagola,
Sady miaina noho ny fofon’aina mandrakizay.

Mampionona, manentana ny foko,
Mampiray sy mampifandray ny rehetra.
Noho ny heriny, mifoha izao tontolo izao,
Mamboly teny hamirapiratra,
Mitondra fanantenana tsy lefy.

Noho izany, ny tononkalo tsy misy fiafarana,
Mandalo amin’ny fotoana sy fanahy.
Ao amin’ny tsirairay, mamela fofona,
Rendrika tsy mety ho faty izy,
Ilay hira mandrakizay manome aina.

Ny Hafatra RANDRIANTIANA, 15 Desambra 2022
--------