Ianao irery (Jeankely Razafimamonjy)

Hianao irery


Toa mandalo fotsiny ihany
‘zany androko eto an-tany
nirihariha tsy hita fihaviana ,
tsy fatam-.pihafarana.

Nandeha ny rendrarendra,
sy ireo zavatra tsy tiana.
niseho ireo zava-mamy,
tao anatin’ny mangidy.
Nisedra zava-tsarotra,
nandalo fahoriana,
nefa teo ihany koa no
niseho ireo nahaliana.

Nahaliana hoy aho satria:
Nahitana fahombiazana sy zava-py,
Izay fitadin’ireo manan’aina ihany koa,
Dia ny nahitako anao
ry malala tiako sy tsy foiko.
Toa tangaina nosaronana tantely mamy!
ka na mangidy aza?
rehefa eo hianao toa lany ihany.

Fiainana ihany izany
ka fiainana hoy aho!
Toa mahafaly nefa
manahirana ihany koa,
mahafatifaty sy maha-tara,
ny fihandraikanao.
Manome fitiavana;
toa mamitaka ny fo,
sy mandreraka ny saina,
Raha tsy eo hianao malala,
iza intsony no antenaina?

Tena sambatra aho ry tiako!
tena tretrika tokoa,
fa ny fiainana izay
noheveriko ho mahery,
sy matanjaka tsy misy toa azy,
tsy mba navelanao, hanao
izay sitrakin’ny fony.
fa notoherinao tamin’tsarikana
henika fitiavana.
ka tsy resy aho izany,
satria manana anao havana.


(jb Razafimamonjy)
--------